Wraz z upływającym czasem oraz starzeniem się organizmu dochodzi do spadku endogennej syntezy kwasu hialuronowego co w efekcie przekłada na przyspieszenie degeneracji przyczepów ścięgien oraz rozwój entezopati i tendinopatii. Innymi czynnikami pobudzającymi rozwój choroby przeciążeniowo zwyrodnieniowej ścięgien są np. nikotynizm, nadwaga, intensywne uprawianie sportu, czynniki genetyczne, praca fizyczna, stałe powtarzalne ruchy, urazy.
Wszystkie te dolegliwośći powodują zmniejszenie aktywność fizycznej pacjenta oraz w dłuższym okresie czasu pośrednio wpływa negatywnie na jego kondycję, sprawność oraz codzienne funkcjonowanie.
Kwas hialuronowy jest to naturalny związek organiczny (polisacharyd) występujący w ciele człowieka, posiadający bardzo silne właściwości higroskopijne - wiązania cząsteczek wody. Leczenie kwasem hialuronowym jest bezbolesne oraz znacznie skuteczniejsze niż przeciwbólowe środki doustne, miejscowe, czy iniekcje kortykosteroidów, które często powodują znaczne objawy niepożądane np. wzrost ciśnienia tętniczego, glikemii czy trwałe przebarwienia skórne. Leki te w przeciwieństwie do kwasu hialuronowego mają jedynie działania przeciwbólowe i przeciwzapalnie, nie działają regeneracyjnie na ścięgno tak jak robi to kwas hialuronowy.
Roztwór kwasu hialuronowego łagodzi ból i przywraca prawidłowe funkcjonowanie uszkodzonych ścięgien. Tworzy nawilżone środowisko, wspomagające ich poślizg oraz zapewnia warunki sprzyjające ich naprawie. Pomaga wrócić pacjentom do aktywności fizycznej, pracy oraz codziennego funkcjonowania bez bólu.
Po dokładnym przemyciu i odkażeniu skóry lekarz pod kontrolą USG wykonuje iniekcje kwasu hialuronowego. Po wykonaniu zabiegu można wrócić do codziennych obowiązków, a mobilność pacjenta nie jest ograniczona.
O rodzaju stosowanego kwasu, ilości i częstotliwości iniekcji zawsze decyduje lekarz prowadzący pacjenta z którym należy się skonsultować przez iniekcją kwasu.
Szczegółowe zalecenia i wytyczne po zabiegu kwasem hialuronowym przedstawia lekarz prowadzący
Zalecania ogólne:
Zalecenia specyficznie zależne od miejsca podania:
Po około 4 tygodniach od ostatniej iniekcji można wrócić stopniowo do sportu, po wcześniejszej konsultacji z lekarzem prowadzącym.
Wszystko zależy od rodzaju wykonywanej pracy. W przypadku pracy fizycznej zalecany jest odpoczynek przez około 2-3 dni. W wypadku innej pracy nie jest konieczne zwolnienie z pracy.
Tak. Kwas hialuronowy jest to naturalny związek organiczny (polisacharyd) występujący w ciele człowieka, posiadający bardzo silne właściwości higroskopijne - wiązania cząsteczek wody. Roztwór kwasu hialuronowego łagodzi ból i przywraca prawidłowe funkcjonowanie uszkodzonych ścięgien. Tworzy nawilżone środowisko, wspomagające ich poślizg oraz zapewnia warunki sprzyjające ich naprawie. Pomaga wrócić pacjentom do aktywności fizycznej, pracy oraz codziennego funkcjonowania bez bólu.
Zabieg jest praktycznie bezbolesny, gdyż iniekcja kwasu hialuronowego poprzedzona jest znieczuleniem lidokainą, która eliminuje obecny czasami efekt rozpierania w trakcie podawania kwasu.
W obrębie stawu po iniekcji może wystąpić ból, lekki obrzęk oraz czasowe ograniczenie zakresu ruchu w stawie. W większości przypadków objawy te ustępują w ciągu 2-3 dni.
Tak. Jest to między innymi, ciąża i okres karmienia piersią,aktywne zakażenie w obszarze zabiegowym, aktywna terapia przeciwnowotworowa, gorączka, zaburzenia krzepnięcia krwi. Przed każdym zabiegiem lekarz zbiera dokładny wywiad i ustala czy dana procedura jest bezpieczna dla pacjenta.
Pierwsze efekty pojawiają się już po około 4 tygodniach od iniekcji preparatu. Natomiast pełny efekt ukazuje się średnio po 2 miesiącach z racji na czas jaki potrzebny jest do regeneracji i przebudowy tkanek.
Czas działania kwasu hialuronowego jest indywidualny, czasami jedna iniekcja trwale znosi ból lub go znacznie redukuje. Wszystko zależy od stopnia uszkodzenie ścięgna, wagi pacjenta, poziomu aktywności fizycznej, rodzaju wykonywanej pracy oraz chorób współistniejących. Zalecamy ponowne podanie kwasu hialuronowego po upływie około 2 miesięcy przypadku niecałkowitej poprawy i obecność dolegliwości. Kwestię ilości i częstotliwości iniekcji zawsze określa lekarz prowadzący pacjenta.