Przychodnie w Wielkopolsce
Przyczyną łysienia androgenowego jest nadwrażliwość mieszków włosowych na dihydrotestosteron (DHT), hormon, który jest pochodną testosteronu. Dlatego też ten typ łysienia występuje częściej u mężczyzn. U osób z genetycznymi predyspozycjami zaczyna się już około 30 roku życia. U kobiet natomiast łysienie androgenowe pojawia się zwykle około 70 roku życia
U mężczyzn łysienie androgenowe powoduje przerzedzenie włosów na czubku głowy, recesje linii włosów na czole i skroni oraz powstawanie zakoli. Włosy stają się słabe, cienkie, krótkie i odbarwione. Z czasem pod wpływem DHT mieszki włosowe zanikają — co prowadzi do całkowitego wyłysienia. Siedmiostopniowa Skala Hamiltona-Norwooda opisuje poziom zaawansowania łysienia androgenowego u mężczyzn.
U kobiet łysienie androgenowe przebiega później i nie jest aż tak mocno zauważalne jak u mężczyzn. Włosy stają się słabsze i dochodzi do ich przerzedzenia w rejonie czubka głowy. Bardzo rzadko jednak kończy się na całkowym wyłysieniu. U kobiet zaawansowanie procesu łysienia androgenowego opisuje się przy pomocy 3-stopniowej skali Ludwiga. Problem łysienia androgenowego dotyka kobiet z zaburzoną równowagą hormonalną, z nadmiarem testosteronu i niedoborami estrogenów (który działa pozytywnie na włosy). Dzieje się to najczęściej w związku z przebytą menopauzą lub chorobami jajników.
Co przeciwdziała utracie włosów na skutek łysienie androgenowego? Wymienić możemy tutaj zarówno zalecenie względem stylu życia jak zabiegi i terapie lekowe