Neurologopeda to specjalista zajmujący się diagnozowaniem i terapią zaburzeń mowy, języka, oraz komunikacji, wynikających z uszkodzeń lub dysfunkcji układu nerwowego. Zajęcia z neurologopedą są skierowane do osób z problemami neurologicznymi, takimi jak afazja, dyzartria, zaburzenia połykania (dysfagia) czy trudności komunikacyjne wynikające z uszkodzeń mózgu, udarów lub chorób neurodegeneracyjnych.
Pierwszym etapem współpracy z neurologopedą jest kompleksowa diagnoza, podczas której specjalista ocenia poziom funkcjonowania pacjenta, określa zakres zaburzeń i ich wpływ na codzienne życie. Na podstawie wyników diagnozy tworzy indywidualny plan terapeutyczny, dostosowany do potrzeb pacjenta.
Neurologopeda pracuje nad poprawą artykulacji i fonacji, stosując różnorodne ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mięśni twarzy, języka i gardła. Często korzysta z technik wspomagających, takich jak masaże logopedyczne, wibracje, czy narzędzia do stymulacji mięśni odpowiedzialnych za mowę.
W przypadku zaburzeń językowych (np. afazji), neurologopeda koncentruje się na odbudowie umiejętności komunikacyjnych. Ćwiczenia obejmują naukę ponownego rozumienia mowy, budowania zdań, rozwijania zasobu słownictwa oraz poprawy płynności wypowiedzi.
Często w ramach zajęć neurologopeda angażuje pacjenta w zadania poprawiające funkcje poznawcze, takie jak pamięć, koncentracja czy zdolności logicznego myślenia. Ćwiczenia te są kluczowe zwłaszcza w pracy z pacjentami po urazach mózgu lub udarach.
W przypadku problemów z połykaniem neurologopeda prowadzi specjalistyczną terapię dysfagii. Ćwiczenia mają na celu przywrócenie prawidłowych mechanizmów połykania, co jest niezwykle istotne dla bezpieczeństwa pacjenta, by uniknąć aspiracji czy innych komplikacji.
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami mowy neurologopeda może zaproponować metody komunikacji alternatywnej, takie jak systemy obrazkowe, gesty, czy techniki AAC (Augmentative and Alternative Communication).
Z terapii neurologopedycznej mogą korzystać dzieci i dorośli z różnorodnymi zaburzeniami neurologicznymi. Do najczęstszych grup pacjentów należą osoby po udarze, z chorobą Alzheimera, Parkinsona, porażeniem mózgowym, stwardnieniem rozsianym, a także dzieci z zaburzeniami rozwoju mowy, autyzmem lub zespołami genetycznymi wpływającymi na komunikację.
Regularna praca z neurologopedą pomaga nie tylko poprawić jakość życia pacjentów, ale także umożliwia im większą samodzielność i aktywność społeczną. Każde zajęcia są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, a terapia jest prowadzona w atmosferze wsparcia i zrozumienia.